Μεταπολεμική περίοδος

Μετά τον πόλεμο και την πρώτη μεταπολεμική περίοδο, η δράση των εργαζομένων των ΕΗΣ συνεχίζεται αδιάλειπτα. Η Ένωση διεκδικεί την προσαρμογή των αμοιβών στο κόστος ζωής, την αναπροσαρμογή των συμβατικών υποχρεώσεων της Εταιρίας προς το Ταμείο Συντάξεως, επιδόματα (εκπαιδευτικά, ενδυμασίας κλπ).

Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 μετά από μια μικρή ανάπαυλα, ξεκινούν και πάλι την λειτουργία τους οι Παιδικές Κατασκηνώσεις Βαρυμπόμπης και λίγο αργότερα ο Παιδικός Σταθμός στο Ν. Φάληρο. Το 1955 (Αύγουστος) το προσωπικό κατεβαίνει σε μεγάλη απεργία που διήρκεσε 19 ημέρες.

1956 – Ομάδα εργατών γραμμής στα έργα επέκτασης

Η εταιρία έχει ήδη ξεκινήσει τα έργα προέκτασης της γραμμής από Αττική έως Κηφισιά. Το 1956 η Ένωση αρνείται να αποδεσμεύσει τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων και δεν τα παραχωρεί για να τα διαχειρίζεται η Κυβέρνηση.

Στις 7.12.1956 πραγματοποιείται μεγάλη απεργία 30.000 εργατοϋπαλλήλων του Ηλεκτρισμού, της Κοινής Ωφέλειας και των Τραπεζών με αιτήματα μισθολογικά και ασφαλιστικά.

Mάρτης 1951 – Παιδιά υπαλλήλων των ΕΗΣ στη λέσχη του Ν. Φαλήρου

Το 1957 ξεσπά μεγάλη απεργία που κρατά περίπου 1 μήνα, με μισθολογικά αιτήματα. Στην απεργία αυτή αποκαλύπτονται τα στοιχεία των κερδών της Επιχείρησης καθώς και ο ρόλος του Γενικού Διευθυντή Στρατή Ανδρεάδη. Η Εταιρία χρησιμοποιεί αστυφύλακες και ανειδίκευτους εργάτες για να κινήσει τα βαγόνια, με αποτέλεσμα να προκληθούν ατυχήματα. Στο τέλος της απεργίας με απόφαση της στρατιωτικής Διοίκησης θα απολυθεί ο Γεν. Γραμματέας της Ένωσης Δ. Γιαχνής.

To 1957 δημιουργείται το Ταμείο Αδελφότητας Το 1959 η Ένωση καλεί τους εργαζόμενους στα πράσινα λεωφορεία τα οποία ξεκίνησαν να λειτουργούν από το 1955 στα πλαίσια των ΕΗΣ , να γραφτούν στην “Ένωση” προκειμένου να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να είναι πιο αποτελεσματικοί. Μετά το Συνέδριο του ΕΚΑ (Εργατικό Κέντρο Αθήνας) το 1960 , με το σύνθημα “πεινάμε”, αποφασίζονται νέες κινητοποιήσεις.

12.5.1961 – Τακτική Γενική Συνέλευση

Νέες αντιπαραθέσεις για τον νέο Γενικό Κανονισμό το 1960- 61 και αυτή τη φορά τα θέματα αφορούν και τους εργαζόμενους στα πράσινα λεωφορεία. Η Αστυνομία διαλύει βίαια τη Συνέλευση των Εισπρακτόρων Λεωφορείων και πραγματοποιεί συλλήψεις. Το 1963 η Ένωση επιτυγχάνει να συσταθεί για πρώτη φορά Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Το 1965 θα πρωτοστατήσει στις κινητοποιήσεις ενάντια στην Συνταγματική εκτροπή που επιχείρησαν τα ανάκτορα. Ο τότε Πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου θα ευχαριστήσει με τηλεγράφημά του στην “Ένωση” και τους εργαζόμενους των ΕΗΣ.

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Η χούντα των Συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967 θα διαλύσει την “Ένωση”, θα απολύσει τους πρωτοπόρους συνδικαλιστές της, μεταξύ αυτών και τον Πρόεδρο Π. Ψαρόγιαννη και τον Γ. Γραμματέα Τ. Τασούλη, αλλά και πολλούς εργαζόμενους μέλη της “Ένωσης”. Το Αρχείο και όλα τα περιουσιακά της στοιχεία κατάσχονται. Το αρχείο βρέθηκε λεηλατημένο μετά την πτώση της δικτατορίας.

Προς το τέλος της Δικτατορίας, υπάρχει πολυδιάσπαση του προσωπικού σε μικρά σωματεία ανα κλάδο: Ηλεκτροδηγοί, Πρ. Λεωφορεία, Γραφεία, Εργοστάσιο-Εκμετάλλευση κλπ. Οι αποδοχές του κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Με προσφυγή που έγινε σε Διαιτητικά Δικαστήρια το 1973 (αφού το δικαίωμα της απεργίας είχε μπεί μαζί με την Δημοκρατία στο γύψο), κέρδισαν οι εργαζόμενοι τον υπολογισμό στις αποδοχές τους χρονοεπιδομάτων (τριετιών) και σημαντική αύξηση στους μισθούς τους.